Vay be! Bakıyorum da şöyle eski günlere, boşa mı geçiyordu günlerimiz, boşa mı bakışıyordu aşka susamış gözlerimiz, çölde kalmış bir insanın suya bakması gibi... Gözlerimiz birbirlerini gözlediğinde, o sımsıcak duygunun kalbimin içinde deldiği aşk acısı... Her şey boş muydu? Yine o çıtır simitleri sabah ilk ben alıyorum, sana getirecekmişçesine o okul önünde... Şimdi ise sen ve ben ayrı ellerde... bak, sallanan sandalyemde tonton yanaklı bir dede olarak oturuyorum... Eski günlerdeki gibi aklıma geldin yine; bak içim sızladı... O gözleri görmeyeli tam 32 yıl oldu... Taze simit aldım yine, ama elimde duruyor öylece, biliyor musun senden bana hatıra tek bir resmin bile yok! Bana hatıran sadece 32 yıllık kalp ağrısı.......
KENDİ KALEMİMDEN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder